نقش هوش فرهنگی در رهبری تحول‌آفرین دانشگاهها (مورد مطالعه: دانشگاه تهران)

هدف: تعامل بین فرهنگی یکی از جنبه‌های رهبری اثربخش در محیطهای چندفرهنگی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ هوش فرهنگی و رهبری تحول‌آفرین است. روش: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری، کارکنان دانشکده‌های علوم رفتاری دانشگاه تهران به تعداد 267 نفر است که از طریق فرمول کوکران و نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی، 144 نفر انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامۀ هوش فرهنگی آنگ و همکاران(2003) با ضریب آلفای 83/0 و رهبری تحول‌آفرین باس و آویولو(1985) با ضریب آلفای 98/0 استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، از آزمونهای آماری تی تک‌نمونه‌ای، همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک‌‌راهه و رگرسیون استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد هوش فرهنگی و مؤلفه‌های چهارگانۀ آن با رهبری تحولی رابطۀ مثبت و معنادار داشتند. ضریب رگرسیون نشان داد تنها مؤلفۀ انگیزشی هوش فرهنگی قادر به پیش‌بینی رهبری تحولی بود. نتیجه‌گیری: برخورداری از هوش فرهنگی به کارکنان دانشگاهی این فرصت را می‌دهد که به جای قضاوت دربارۀ خوب یا بد بودن فرهنگها، آمادگی پذیرش و درک آنها را داشته باشند و در استفاده از رهبری تحولی، به آنها و رهبران دانشگاهی کمک قابل توجهی می‌کند